بسم الله الرحمن الرحیم
وَ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ مَنْ إِنْ تَأْمَنْهُ بِقِنْطارٍ یُؤَدِّهِ إِلَیْکَ وَ مِنْهُمْ مَنْ إِنْ تَأْمَنْهُ بِدینارٍ لا یُؤَدِّهِ إِلَیْکَ إِلاَّ ما دُمْتَ عَلَیْهِ قائِماً ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لَیْسَ عَلَیْنا فِی الْأُمِّیِّینَ سَبیلٌ وَ یَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْکَذِبَ وَ هُمْ یَعْلَمُونَ (75)آل عمران
و در میان اهل کتاب، کسانى هستند که اگر ثروت زیادى به رسم امانت به آنها بسپارى، به تو باز مىگردانند؛ و کسانى هستند که اگر یک دینار هم به آنان بسپارى، به تو باز نمىگردانند؛ مگر تا زمانى که بالاى سر آنها ایستاده(و بر آنها مسلّط) باشى! این بخاطر آن است که مىگویند: «ما در برابر امّیّین[ غیر یهود]، مسئول نیستیم.» و بر خدا دروغ مىبندند؛ در حالى که مىدانند(این سخن دروغ است).
خب! نیاز به توضیح زیادی نیست؛ آیه درباره اهل کتاب است که خود را تافته جدابافته از سایر مردم می دانستند. این که انسان غربی خود را بالاتر از سایر مردم جهان می داند شکّی نیست ((آرى یهودیان اینطور معتقد بودند- هم چنان که امروز هم همین عقیده را دارند- که تافتهاى جدا بافتهاند...))[1]