مکتب انتظار(2)
مکتب انتظار(2)
10سال دیگر صبر....10 سال دیگر انتظار..این چنین مردمی...ده سال تمام بر خفقان زمان معاویه صبر کردند؛ بردشنام دادن علی(ع) بر منبر صبر کردند( تصور کنید که توان صبر بر چنین مسئله ای دارید که برای مثال در نماز جمعه بر علی (ع)...) از ترور های آن زمان نیز بگذریم(عمرو بن حمق خزاعی و حجر بن عدی) این مردم انتظار کشیده اند... انتظار حضور و ظهور امام...انتظار فرج...چند ده هزار کشته داده اند در راه اسلام علوی....نه! اسلام ناب محمدی.
این مردم شکنجه شده اند تنها برای این که علی را دوست داشته اند و همواره در گوش فرزندان خود لالایی انتظار خوانده اند..این مردم میثم تمار ها داشته اند که بر چوبه دار هم تمرین ذکر علی عبادة می کرده اند...مگر نه اینست که عمارو مالک اشتر در میان آن ها نفس کشیده اند و نوای یا عمار تقتلک فئة باغیه را به چشم خود دیده اند؟ حال شما بنگرید به احساس ایشان در زمان شهادت امام حسن(ع) و نامه های ایشان به امام حسین(ع) که تکرار همان حرف های انتظاریست...که یا حسین ! ما انتظار حرکت داریم... انتظارِ قیام...انتظارِ...نهر های ما آماده شده است برای آمدن تو...درختان ما برای تو سبز شده اند ای امام...ولی جواب دو کلمه است صبر وانتظار....الصبر للایمان کراس للجسد فمن لا صبرَ لَه لا ایمانَ لَه...انتظار بکشید که به موقع خبرتان می‌کنم ده سال دیگر این انتظار به طول انجامید و معاویه همچنان در پی از بین بردن ریشه های انتظار در جامعه اسلامی؛ و معاویه به درک واصل شد و یزید آمد و پسرادامه دهنده راه پدر و به دنبال خشکاندن ریشه های اسلام اصیل و به وجود آورنده اسلامی که راکد باشد...
...آب راکد می گندد
اامّا حسین (ع) پویا است، متحرک است، با رکود سنخیتی ندارد...بیعت نمی کند چون بیعت آن انتظار را از بین می‌برد...و اگر انتظار از جامعه ای رفت آن جامعه حرکتی ندارد چون اعتراضی ندارد. اصلاً تا وقتی که ما انتظارِ وضعیت مطلوب را نکشیم، مگر ممکن است که اعتراض داشته باشیم به وضعیت موجود؟و حسین(ع) معترض است به وارونه شدن حقایق در جامعه... اَلا تَرونَ انَّ الحَقَ لا یُعمَل بِه و ان الباطلَ لا یُتَناهی عَنه....مگر نمی بینید که مردم حق را رها کرده اند و در انجام باطل بر یکدیگر پیشی می گیرند؟ در چنین حالتی است که انسان های پاک شهادت را انتخاب می کنند چون همانطور که امیرمؤمِنان گفته بود شهادت برای روشن کردن تاریکی ها و مشخص کردن حق است و در جایی حکومت با راکِد کردن مردم سعی در پنهان کردن حق و اسلام دارد آن جا تنها راه شهادت باقی می ماند. و یزید و معاویه خوب این را فهمیده بودند که اگر از امام بیعت بگیرند راه را تاریک کرده و انتظار وضعیت مطلوب را از مردم گرفته اند..و جامعه ای که این تفکر بر آن حاکم شد که: ((دیگر چاره ای نیست، نظم و نظام موجود بهترین نظام است.)) با این جامعه هر کاری می‌شود کرد. این جامعه راکد می شود و نمی‌توان انتظار حرکات انقلابی از جامعه داشت. و راکد کردن جوامع سلاحی است در دست حکومت های مستکبر که همواره خود را بهترین نظم موجود نشان می دهند(مگر امروز آمریکا و هم دستانش همین را به مردم کشور های کوچک القا نمی‌کنند؟).یزید و یزیدیان هم سعی در همین داشته که جبر و اجبار را در کارهایشان وارد کرده و ناتوانی را به مردم القا کنند...
امام قائم
مردم از امامی که در بیعت است توقّع خروج ندارند و آماده خروج نمی‌شوند (یکی از دلایل غیبت امام ما نیز همین است: در بیعت نبودن با حکام جور برای قیام. یکی از معناهای قائم هم همین است...یعنی کار از طرف او آماده است و هر لحظه احتمال قیامش می‌رود ولی اگر امامی بیعت کرد دیگر انتظار قیامی از وی نمی رود و همین است که هر لحظه ما باید خودرا برای خروج امام آماده کنیم. تربیّت نیروی متخصص از ویژگی های دوره ی انتظار است...اگر انسان انتظار چیزی را بکشد خود و محیط خود را آماده می‌کند برای رسیدن به آن...و موانع آن را از سر راه بر می‌دارد...بیعت برای حسین بن علی(ع) چیزی جز رکود نبود...امام خروج می کند و اعتراض به وضعیت موجود برای رسیدن به وضعیت مطلوب( و این همان تعریف انتظار است) و این مردم سر از پا نمی شناسند...کسانی که در این 20 سال هم منتظر نبوده اند منتظر می شوند برای دورانی جدید برای تغییر در شرایط کنونی جامعه... اما امتحان در آخر کار سخت تر می شود و این سنت الهی است که أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ آیا مردم گمان کرده اند که ادعای چیزی را به زبان گفتند ولی آزمایش نمی شوند؟وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذینَ صَدَقُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْکاذِبین(عنکبوت2و 3)برای مشخص شدن منتظر واقعی از منتظری که تحت تاثیر جوّ حرفی را زده است و آمادگی ندارد ما مردم را آزمایش می کنیم تا راست گو از دروغ گو مشخص شود! امام ما نیز همین است و وی منتظر ماست که قیام کنیم و خود را به وی برسانیم و الّا خودش که قائم است...شاید یا قائم آل محمد(عج) را برای همین می گوییم...
